تماشایِ "زن و بچه" یک پردازش ذهنی و مضمونی خاص را می‌طلبد تا بتوان به فهم صحیحی از آن دست یافت. به همین دلیل است که تحیر و ندانم‌هایِ پس از دیدن این فیلم ممکن است مانع از تحلیل‌ها و واکاوی‌هایِ سکانسیِ بسیاری از مخاطبان حتی پیش خود شوند‌. در حقیقت نگاهِ روان‌شناسانه و درام_ خانوادگیِ کارگردان باعث شده است تا "زن و بچه" از قالبِ یک فیلم معمولی و عام درآید و به "کلاسِ درسِ روان‌تحلیلی_ اجتماعیِ" دو ساعت و چند دقیقه تبدیل گردد. دقایقی که برای همه جذاب و گیرا سپری نمی‌شود وُ باید برایِ درکِ آن صبوری به خرج داد.

آرش مجیدی بازیگر توانا و بی حاشیه تلویزیون و سینما، ایفاگر نقش اصلی سریال جزر و مد به کارگردانی محمدحسین لطیفی است که در کنار بازیگرانی مانند سمیرا حسن پور، سعید چنگیزیان، نازنین فراهانی، علیرضا استادی، آزاده زارعی و... عملکرد خوبی دارد.

در بحبوحه ی بازی نقد و تحلیل و تفسیر، سخن از "تدقیق و موشکافی" خوشتر است. به عبارتی، گاهی به جای درگیر شدن با جوانب متعدد وَ عمق محتوای هر متنی، تأمل در لایه های بیرونی، سطحی و ملموس آن به عنوان پله‌ ی ابتدایی، نوعی پیشگیری از معضلات پیش رو وَ نادیده گرفته شده است.

فیلم علت مرگ نامعلوم اشاره به وَنِ چروکیده ایست که هفت خسته تر و درمانده تر از خودش را به سفری تقریبا کوتاه میبرد تا در جاده ای خاکی و کویری مرهم هم شوند؛ هفت آدم با نقشهایِ متفاوت اجتماعی. در واقع، این تنها صورتِ داستان است که خودِ موضوعِ سفر خوشیست وُ رویدادها و وقایع غیرقابل انتظار،

کدامین آیینه جز صحنه سراغ دارید که شفاف و بی زنگار، درون و برون ادمی را منعکس کند؟ تمامیت ساحت صحنه  آیینه ایست که به محض حضور بازیگر در حریمش بی محابا ودر امنیت مطلق ضمایر پیدا و ناپیدای نقش را در  در معرض دیدگان مخاطبان قرار می دهد.

نویسنده با اقتباس و دریافت ازاد از  روایت سام و ماجرای زاد زال شاهنامه حکیم توس، روایتی را دراماتیز کرد که رویدادها و اتفاقات برآمده از تخیل مولف با روایت شاهنامه متفاوت بود اما وی با پایبندی و حفظ روایت مبنی بر ماجرای زاد زال و خشمگین شدن سام و رها کردن وی در دامنه کوه و مراقبت و پرورش زال توسط سیمرغ و حمایت همه جانبه سیمرغ از زال دستان، در متن آمده است.

صحنه بی محابا و بدون کوچکترین چشم پوشی نقاط قوت و ضعف کار را در تمامیت انات نمایش همانند آیینه، بازتاب می‌دهد. طبعا ذهن مخاطب نیز در همین راستا دچار کنشمندی شده و اظهار نظر می‌کند. گو اینکه بعضی از روی بغض و حسادت و تنگ نظری خلاف واقع می‌گویند. به چنین جماعت حقیر و بیمار، هیچ اعتنایی نداریم و نخواهیم داشت.

به نظر می آید مدیرعامل صندوق اعتباری هنر بعد از تغییر دولت،رویه خویش را عوض کرده و پا در راه دیگری گذاشته! پیشکسوتان واقعی عرصه فرهنگ و هنر،همیشه مظلوم بوده و حق شان همواره خورده شده است.